marți, noiembrie 24, 2009

Jeux d'enfants


A trecut ceva vreme, nu? Ma intreb daca mai stiu cum se face. Azi e o zi plina, para, imbracata in evolutie si amintiri frumoase; amintiri dulci ce se consuma calde si se topesc ca vata pe bat, amintiri moi si lipicioase care lasa urme de melc indragostit si uneori beat, amintiri ce infierbanta si se-nfierbanta, o parte intr-o cutie verde, o parte in pat, o parte in cada, o parte pe varful limbii si toate la mine in suflet.

4032 de ore la un bal norocos, intr-un parc,intr-un pat, la scoala,in alt parc,la gradina botanica, apoi in alt pat si de atunci in suflet. Ore in care am invatat semnificatia cifrei 2, o cifra sincera, umana, reala si doar pentru mine; o cifra plina ca si ziua de azi, o cifra tandra si pusa pe sotii, o cifra care canta la chitara, o cifra certareata, impulsiva si plangacioasa, o cifra lipicioasa si pupacioasa, o cifra care tine in brate si mangaie, o cifra cu probleme si solutii, o cifra pentru care nu as folosi guma de sters de la creion, picul ori pasta corectoare.

Noi nu ne iubim.


N.A- Este un post cu valoare sentimentala uriasa si nu am sa accept niciun fel de comentariu ironic, acid sau cu veleitati, aviz amatorilor.